ಮರಣ

ಕನಸು
ಗಳನ್ನು ಹೆಣೆದು

ಕಾಲವನ್ನು ಹಿಂದಿಕ್ಕಿ

ವರ್ತಮಾನದ ಗಾಲಿಯಲ್ಲಿ

ಸುತ್ತುತ್ತಾ

ಮುಂದೆ ಸಾಗುವ

ಹೊತ್ತು


ಕತ್ತಲೆ
ಜೀವನದ ಹೊದಿಕೆಯಂತೆ

ನಮ್ಮ ಅನುಮತಿಗೆ ಕಾಯದೆ

ಬಂದು

ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲುವಾಗ


ಹೃದಯ
ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ

ಎನ್ನುವ ಹಾಗೆ

ಬಡಿತ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಾಗ


ಕಣ್ಣುಗಳು
ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ

ಕತ್ತಲೆಯನ್ನೇ

ಬಯಸಿದಾಗ


ದೇಹ
ಮಣ್ಣನ್ನಪ್ಪಿ ಪವಡಿಸುವಾಗ

ಒಬ್ಬಂಟಿ

ಪ್ರಶಾಂತ ಗಳಿಗೆ...


ಯಾವುದೇ
ಭಾವನೆಗಳಿಲ್ಲದೆ

ಶೂನ್ಯ ಬಿಂದುವಿನಲ್ಲಿ

ನಾನು

ನಾನು ಮಾತ್ರವಾಗುತ್ತೇನೆ

Comments

Popular posts from this blog

ಬಸ್ ಪಯಣದ ಸುಖ

ಕಾಡುವ ನೆನಪುಗಳಿಗೂ ಇದೆ ಘಮ

ನಾನೆಂಬ ಸ್ತ್ರೀ