ನಾನು ಮತ್ತು ಬದುಕು...

ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಡಗಿದ
ಒಂದಷ್ಟು ದುಗುಡಗಳು
ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಮನವನ್ನರಳಿಸಿದ
ಒಂದಿಷ್ಟು ಭಾವನೆಗಳನ್ನ
ಹೆಕ್ಕಿ ಚಿತ್ತಾರ ಬಿಡಿಸಿದಾಗ
ಅದನ್ನು ಕವನವೆಂದು ಗೀಚಿದ್ದೆ...

ದುಗುಡ ದುಮ್ಮಾನಗಳು
ಎದೆಯ ಕುಕ್ಕಿ
ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿಸಿದಾಗ
ಕಷ್ಟದಾ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೇಸತ್ತಿರಲು
ಈ ಜೀವನವ ನಾನಂದು
ನರಕವೆಂದು ಕರೆದಿದ್ದೆ....

ಏಳು ಬೀಳುಗಳ ನಡುವೆ
ಸಾಗುವುದೀ ಜೀವನವು
ಸುಖ ದುಃಖಗಳು ಇವು, ಕ್ಷಣಿಕವೆಂದಾಗ
ಒಮ್ಮೆ ಅತ್ತಿದ್ದೆ, ಮತ್ತೆ ನಕ್ಕಿದ್ದೆ
ಕಾಲ ಸರಿಯಲು ಹೀಗೆ.. ಜಗದ
ನಿಯಮವಿದೆಂದು ನಾನಾಗ ಅರಿತಿದ್ದೆ.

ನೀನು ನನ್ನವನು...

ನನ್ನ
ಸ್ವಪ್ನಲೋಕದ ಸುಪ್ತ ಕನಸುಗಳ
ಸರಮಾಲೆ ನಿನ್ನನಾವರಿಸಿರಲು
ನಿನ್ನ
ಬೆಚ್ಚನೆಯ ನೆನಪುಗಳು
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೆಣಕುತಿರಲು
ಇನಿಯಾ ಇನ್ನೇಕೆ ತಡ?
ಬಂದು ಬಿಡು ಈ ಹೃದಯದಲಿ
ಪ್ರೀತಿ ಬಾಗಿಲು ಇದೋ
ನಿನಗಾಗಿ ತೆರೆದಿಡುವೆ...

ಮಂದ ಮಾರುತವೀಗ
ಪ್ರಣಯರಾಗವ ನುಡಿಸಿರಲು
ಸುಮಲತೆಯ ನಡುವೆ
ದುಂಬಿಗಳ ಚುಂಬನದಿ
ಬಿಸಿಯಪ್ಪುಗೆಯ ಸುಖ ನೀಡುವಿಯಂತೆ
ಪ್ರೀತಿ ಲೋಕದ ಹಾದಿಯಲಿ ಇದೋ
ನಿನಗಾಗಿ ಕಾದಿರುವೆ...

ನಿನ್ನ ನಗೆಯಲ್ಲಿ ಲೋಕ ಮರೆಯುವೆನಾಗ
ನಿನ್ನ ತೋಳಬಂಧನದಲ್ಲಿ
ಒಮ್ಮೆ ಬಂಧಿಯಾಗುವ ಆಸೆ
ನಿನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಮಳೆ ನೆನೆಯುವಾ ಬಯಕೆ
ಎಂದೆಂದೂ ನೀ ನನ್ನವನಾಗಿ ಬಿಡು
ನೀನು ನನ್ನವನು, ನನ್ನವನು ಮಾತ್ರ
ನಾನೆಂದು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿರುವೆ.