ಅನುರಾಗ

ಅಮ್ಮಾ ಈ ಎಳನೀರಲ್ಲಿ ನೀರು ಹೇಗೆ ಬಂತು ಎಂದು ಕೇಳುವ ಕೂಸು ಅಗರಬತ್ತಿಯ ಪರಿಮಳದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಕಂಡು ಕೊಂಡಿತ್ತು... ದೇವರಿದ್ದಾನೆ! ನೀ ನೋಡಿದ್ದೀಯಾ? ಕೇಳಿದ್ದಳು ಗೆಳತಿ.. ಹೂಂ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ ಕಣೇ.. ಖಾಲಿ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರುವಾಗ ಸಿಕ್ಕ ಬ್ರೆಡ್ಡು ತುಂಡುಗಳಲ್ಲಿ ಜೇಬು ಖಾಲಿಯಾಗಿರುವಾಗ ಪ್ರತಿಫಲ ಬಯಸದೆ ಯಾರೋ ಕೊಟ್ಟ ದುಡ್ಡಲ್ಲಿ ನಾನವನ ಕಂಡಿದ್ದೆ ಮೊನ್ನೆ ಮತ್ತೆ ಸಿಕ್ಕಿದ ಕಣೇ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸಿ ನಡೆಯುವಾಗ ನೋಡಿ ನಕ್ಕಿದ್ದ ದುರುಗುಟ್ಟಿ ನೋಡಿದೆ ನಾನಿದ್ದೀನಿ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲಿ ಎಂದು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಎಂದು ಬಿಡುವುದೆ?

ಮೂರು ದಾರಿ ಸೇರುವ ಜಂಕ್ಷನ್ನಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಿನಲಿ ಕೆತ್ತಿದ ಪ್ರತಿಮೆಯಾಗಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೂ, ಸತ್ಯಾಗ್ರಹಕ್ಕೂ ಮೌನ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಿಂತಿರುವ ಭೈರಾಗಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಚೇರಿಗಳ ಗೋಡೆಗೆ ತೂಗು ಹಾಕಿದ ಫೋಟೋಗಳಲಿ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಿಗಳ ನೋಡಿ ಮರುಗುತ್ತಾ ಲಂಚದ ನೋಟಿನ ಕಂತೆಗಳಲಿ ನಗುತಿಹನು ಗಾಂಧಿ ನೀ ಮಹಾತ್ಮ...ಅಹುದಹುದು ರಾಷ್ಟ್ರಪಿತ ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದರೂ ಸಂವಿಧಾನದ 18 (1) ಪರಿಚ್ಛೇದ ಪ್ರಕಾರ ಇದು ಅಸಂವಿಧಾನಿಕವಂತೆ! ನಿನ್ನ ಆತ್ಮಕತೆಯನ್ನೋದಿ ಮನದಲ್ಲೇ ಧ್ಯಾನಿಸಿದೆ ಗಾಂಧಿ ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿನ ಪಾತ್ರಧಾರಿಯೇ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬಂದಾಗ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದೆ... ನೀನು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ನಕ್ಕಿರಬಹುದೆ? ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಹೊರಿಸಿ ಪತ್ರಿಕೆ, ಫೇಸುಬುಕ್, ಟ್ವೀಟರ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಗಾಂಧಿ ಹೀಗಿದ್ದರು ಎಂದು ಜರೆಯುವಾಗ ಮನದಲ್ಲಿ ಕಸಿವಿಸಿ ನೀನದಕೆ ಉತ್ತರ ನೀಡುವಂತಿದ್ದರೆ... ಅಹಿಂಸೆಯೇ ಧರ್ಮ ಸತ್ಯವೇ ಬಲವೆಂದು ಬಾಳಿ ಬದುಕಿದ ನೀನು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಿಕ್ಕಿದಾಗಲೂ ದೇಶ ವಿಭಜನೆಯ ನೋವಲ್ಲಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಸವಿಯುಣ್ಣಲಿಲ್ಲ ಕೊನೆಗೆ ಗೋಡ್ಸೆಯ ಗುಂಡೊಂದು ನಿನ್ನೆದೆಯ ಸೀಳಿದಾಗ ಹೇ ರಾಮ್ ಎಂಬ ಕೊನೆಯ ಮಾತಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟೆ! ಹೇ...ಸಬರ್ಮತಿಯ ಸಂತ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹುಟ್ಟಿ ಬರುವಿಯಾದರೆ ಬೇಗ ಬಾ... ಆದರೆ ಒಂದು ಕಂಡೀಷನ್ ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಡದೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಸೆಲೆಯಾಗಿ ಬಾ...

ಸುಗಂಧ ಭರಿತ ಸೋಪುಗಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲನೆ ಮೈ ಮೇಲೆ ಜಾರಿಸಿ ನೊರೆಗಳನ್ನೊಮ್ಮೆ ಊದಿ ಗುಳ್ಳೆಗಳನ್ನು ಕಂಡು ನಕ್ಕು... ಅರ್ಧ ದೇಹವನ್ನು ತುಂಡು ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಡಗಿಸಿ ತನಗಾಗಿ ಕಾದು ನಿಂತ ಪ್ರಿಯಕರನ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಬಿದ್ದು ಅವನು ಅವಳ ದೇಹ ಗಂಧದಲ್ಲಿ ತಲ್ಲೀನವಾಗುವ 2 ನಿಮಿಷದ ಜಾಹೀರಾತು ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ನಗುವುದನ್ನೂ ಸೌಂದರ್ಯವೆಂದರೆ ದೇಹ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಬದುಕು ಆಕೆಗೆ ಕಲಿಸಿದಾಗ ಅವಳು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಮುಂದೆ ಮೀಯಲಿಲ್ಲ... ಅವಳ ದೇಹಗಂಧವನ್ನರಸಿ ಯಾರೂ ಬರಲಿಲ್ಲ!

ನಿನ್ನೆವರೆಗೂ ಅವಳ ಪುಟ್ಟ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕು ಪುಟ್ಟ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿ ಕಿಲಕಿಲ ನಗುವಿಗೆ ಸಾಥಿಯಾಗಿದ್ದು, ಇಂದು ಊದಿಕೊಂಡ ಅವಳ ಶವವನ್ನು ಹೊತ್ತು ದಡದಲ್ಲಿ, ಮಳೆಯಂತೆ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಸುವ ಅಮ್ಮನನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ ನದಿ... ಇವಳು ನಾವಂದು ಕೊಂಡಂತೆ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಜನರಾಡಿಕೊಳ್ತಾರೆ ಆಷಾಢದಲ್ಲಿ ರಭಸವಾಗಿ ಹರಿವ ಕೋಪಿಷ್ಠೆ ಮಕರ ಮಾಸದ ಮಂಜು ಮುಸುಕಿದ ಮುಂಜಾವಿನಲಿ ಹುಸಿಕೋಪ ತರಿಸುವ ಪ್ರೇಯಸಿ ಒಡಲೊಳಗೆ ಪ್ರೇಮದ ತಾಪ ಹೊರಗೆ ತಂಪಾದ ಮೈ ಮೆಲುನಗೆಯ ಮೋನಾಲಿಸಾಳಂತೆ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ಛಾಯೆ... ಚಂದಿರನ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಹಾಲುಕ್ಕಿದಂತೆ ಹರಿವ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬಿಳಿ ದಿರಿಸು ತೊಟ್ಟ ಯಕ್ಷಿಯಂತೆ ಭಯಾನಕ ರೂಪ ಮನದೊಳಗಿರುವ ದುಃಖಗಳನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಏರಿಳಿದು ಹರಿವಳು ಮೈ ಮುರಿದು ಕೈ ಚಾಚಿ ನಡುವ ಬಳುಕಿಸಿ ಲಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನಿಟ್ಟು ಸನಿಹದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಅದು ನನ್ನದಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ ಅಳುವ ದಂಡೆಯ ಮೈಗೆ ಗುದ್ದಿ, ಮುದ್ದಿಸಿ ಯಾರಿಗೂ ಅರಿವಾಗದಂತೆ ನೋವ ನುಂಗಿ ಯಾರಲ್ಲೂ ಕೋಪಿಸದೆ ಕಾಮುಕ ಹೃದಯೀ ಸಮುದ್ರದ ಸೆಳೆತಕ್ಕೆ ಸೋತು ತನ್ನನ್ನೇ ಅರ್ಪಿಸಲು ಹೊರಟು ನಿಂತಾಗ ಅವಳಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮವಿತ್ತು, ಪ್ರೇಮಿಯ ಸೇರುವ ತವಕ ಸವತಿಯಾಗುವೆನೆಂಬ ನೋವೂ...

ಹಸಿವಿನ ಸಂಪತ್ತು ಪ್ರೇಮದ ನೋವೂ ಅಸ್ತಮವಾದಾಗ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಂದ ನಾನು ಬಡತನದ ಮೂಟೆ ಹೊತ್ತು ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ ಏನೂ ಕೊಡಲಿಚ್ಛಿಸದವರೂ ಏನೂ ಬಯಸದವರೂ ತಮ್ಮ ಲೆಕ್ಕಪತ್ರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹಸಿವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ಕೂಡಿಸುವುದು, ಕಳೆಯುವುದು ಗುಣಾಕಾರ, ಭಾಗಾಕಾರದಲ್ಲಿ ವಿಕೃತವಾಗಿರುವ ಶರೀರಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಹಾದು ಹೋದುವು ರಕ್ತಗಳಿಲ್ಲದ ಆ ದೇಹ ಸೊರಗಿತ್ತು ಆಶ್ಚರ್ಯ! ನಾನೂ ಅವರ ದಾರಿಯಲ್ಲೇ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನನ್ನನ್ನು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಯಾರೊಬ್ಬರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ನಾನು ಯಾರೆಂದು ಕೇಳಲು ಇನ್ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲರೂ ನಾನು ಯಾರೆಂದು ಗುರುತು ಹಿಡಿದಿದ್ದರು ಅಟ್ಟಹಾಸಗೈದು ಹಾದು ಹೋದ ಗಬ್ಬು ನಾತದ ಶುಷ್ಕ ಗಾಳಿ ನನ್ನನ್ನು ಗಾಯಗೊಳಿಸಿದರೂ ಸುರಿದ ರಕ್ತಕ್ಕೆ ಗಂಧವಿರಲಿಲ್ಲ ಸುಸ್ತಾದಾಗ ಮಲಗಲು ಜಾಗ ಹುಡುಕಿದರೂ ಹಲವಾರು ಬೆಳಕುಗಳ ನಡುವೆ ಕಪ್ಪು ಬೆಳಕಿಗೆ ಜಾಗವಿಲ್ಲದೇ ಹೋಯ್ತು ನೆರಳಿಗಾಗಿ ಬಯಸಿ ಓಡುವ ಮರಗಳ ಓಡುತ್ತಿರುವ ನೆರಳನ್ನು ಹಿಡಿಯಲಾಗದೆ ಸುಸ್ತು ಬಿದ್ದೆ ಈಗ ನಾನು ಭೂಮಿಗೂ ಬೇಡವಾದೆ ಅಸ್ತಿತ್ವವಿಲ್ಲದೆ ಅಲೆಯುತ್ತಾ ಭಾರವಾದ ದೇಹವನ್ನು ಹೊತ್ತು ಲಕ್ಷ್ಯಗಳಿಲ್ಲದೆ ನಿಂತೆ!.

ಕನ್ನಡಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಸಿಂಗರಿಸುವಾಗ ಅವನ ನೆನಪು ಕಾಡುತ್ತೆ ನನ್ನ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಹಿಚುಕಿ ಕಾಲುಗಳ ಸೌಂದರ್ಯ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾ ಪಿಸುಗುಡುವಂತೆ ಕಿವಿ ಪಕ್ಕ ಬಂದು ಕೆನ್ನೆಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟ ಆ ಕ್ಷಣಗಳು... ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿಯೆಂಬ ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರದ ಸಿದ್ಧಾಂತವೂ ಈಸ್ಟ್ರೋಜನ್ನೂ ಪ್ರೊಜೆಸ್ಟ್ರಾನ್‌ಗಳು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಜಾಗೃತವಾದಾಗ ಆಂಡ್ರಾಜನ್‌ನ ಏರಿಳಿತ ಅವನಲ್ಲಿ... +ve -ve ಧ್ರುವಗಳು ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತವೆ ಎಂಬ ರಸಾಯನ ಶಾಸ್ತ್ರವೂ ಮೈನೆಸ್ ಮೈನೆಸ್ ಪ್ಲಸ್ ಆಗುವ ಗಣಿತವೂ ನಮ್ಮೊಡಲಲ್ಲಿ ಸಮೀಕರಣಗೊಂಡಾಗ XX, XY ಕ್ರೋಮೋಸೋಮ್‌ಗಳ ಬಯಾಲಜಿಯೂ, ಕೆಮೆಸ್ಟ್ರಿಯೂ ಸೇರಿ ಕೂಡಿ ಕಳೆದು ಗುಣಿಸಿ, ಭಾಗಿಸಿ ಸಿಕ್ಕ ಲೆಕ್ಕಚಾರದ ಕನಸುಗಳು ಹೃದಯವೆಂಬುದು ಬರೀ ಅಂಗವೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದನೇ ಅವನು? ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಮನುಷ್ಯ! ಪ್ರೀತಿ ಹುಟ್ಟುವುದು ಕಣ್ಣಿಂದ ಎಂದು ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಶತ ದಡ್ಡಿ ನಾನು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕುಳಿತರೆ ಮನುಷ್ಯ-ಮನುಷ್ಯನ ನಡುವಿನ ಅಂತರವನ್ನು ನೆನೆದು ನಗು ಬರುತ್ತದೆ... ಪ್ರೀತಿ ಹುಟ್ಟುವುದು ಕಣ್ಣಿನಿಂದಲೇ? ನಾನು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದ್ದೇನೆ...

ಕನಸು ಗಳನ್ನು ಹೆಣೆದು ಕಾಲವನ್ನು ಹಿಂದಿಕ್ಕಿ ವರ್ತಮಾನದ ಗಾಲಿಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಾ ಮುಂದೆ ಸಾಗುವ ಹೊತ್ತು ಕತ್ತಲೆ ಜೀವನದ ಹೊದಿಕೆಯಂತೆ ನಮ್ಮ ಅನುಮತಿಗೆ ಕಾಯದೆ ಬಂದು ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲುವಾಗ ಹೃದಯ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ ಎನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಬಡಿತ ನಿಲ್ಲಿಸಿದಾಗ ಕಣ್ಣುಗಳು ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನೇ ಬಯಸಿದಾಗ ದೇಹ ಮಣ್ಣನ್ನಪ್ಪಿ ಪವಡಿಸುವಾಗ ಒಬ್ಬಂಟಿ ಪ್ರಶಾಂತ ಗಳಿಗೆ... ಯಾವುದೇ ಭಾವನೆಗಳಿಲ್ಲದೆ ಶೂನ್ಯ ಬಿಂದುವಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ನಾನು ಮಾತ್ರವಾಗುತ್ತೇನೆ

ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಎಂದೋ ಅದುಮಿಟ್ಟ ಭಾವನೆಗಳು ಸ್ವಯಂ ವಿಧಿಯ ಬರಹದಲ್ಲಿನ ಅಕ್ಷರಗಳಾಗಿ ಹುಣ್ಣಿಮೆಗೊಮ್ಮೆ ಚಿಮ್ಮುವ ಕಡಲಿನ ಅಲೆಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ, ಮಾಸಿ ಹೋದಾಗ ಸ್ವರ್ಗಸ್ಥ ಪಿತೃಗಳಿಗೆ ಪಿಂಡ ಪ್ರದಾನ ಮಾಡಿದ ಕೂಳಿಗಾಗಿ ಕಾದಾಡುವ ಕಾಗೆಗಳ ಸ್ವಾರ್ಥತೆ ಅಣಕಿಸುತ್ತಿತ್ತು... ಮುಂದೆ ಬಯಲ ದಾರಿಯಲಿ ಸಾಗಿದರೆ ಕಿತ್ತೋಗಿರುವ ಚಪ್ಪಲಿ ದುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಬದುಕನ್ನು ಪರಿಹಾಸ್ಯ ಮಾಡುತ್ತಾ ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆಯಿರುವ ಗಾಂಧಿ ಪ್ರತಿಮೆಯನ್ನು ಆಲಂಗಿಸಿ ಬಿಕ್ಕಳಿಸಿದೆ ಜೀವನದ ಪುಸ್ತಕದ ಒಣಗಿದ ಹಾಳೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಧಕಾರ ವ್ಯಾಪಿಸಿದಾಗ ಅಳುವುದನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕಲಿಸಿದ ಜೀವ 'ಮರುಭೂಮಿಯ ಹೂ' ವನ್ನು ನೋಡಿ ಸಂತಾಪ ಸೂಚಿಸಿ ಇನ್ನರಳಲಿರುವ ಮೊಗ್ಗುಗಳಿಗೆ ಶುಭಾಶಯ ಕೋರಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದೆ ತಿರುಗುವ ಕಾಲ ಚಕ್ರವು ದೂರವನ್ನು ಕ್ರಮಿಸುತ್ತಾ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿಸಿ ಹಾರಿ ಹೋಗುವುದು ಗೆದ್ದಲು ಹಿಡಿದ ನೆನಪುಗಳು ಫಂಗಸ್ ಹಿಡಿದ ಕನಸುಗಳು ಗೋರಿಯೊಳಗೆ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿರೆ ಗಿಳಿಗಳು, ಹೂಗಳೂ ನವ ವಸಂತಕ್ಕಾಗಿ ಕಾದು ಕುಳಿತಿವೆ. (ಕನ್ನಡಪ್ರಭ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿತ)

ಸುತ್ತಲೂ ಪಸರಿದ ಈ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಗಂಧವಿದೆ ಮೈಗೆ ಪೂಸಿದ ಸುಗಂಧ ದ್ರವ್ಯ, ಬೆವರ ಹನಿಗಳ ನೋವಿನ ವಾಸನೆ ಯಾರೋ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಚೀಲ, ಪೆಟ್ಟಿಗೆ, ಚಪ್ಪಲಿ, ವಾಹನಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಹರಾಜಿಗಿವೆ ಎಂಬ ಬೋರ್ಡುಗಳು ಮಾಯಾನಗರಿಯ ದುಃಖಗಳನ್ನು ಗೀಚಿಟ್ಟ ಕಿರುಪತ್ರದಂತಿವೆ ಭಗ್ನವಾದ ಕನಸುಗಳ ಚೂರು ಗಳು ಒಂದಕ್ಕೊಂದು ಗುದ್ದಿ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿವೆ ಮುಷ್ಟಿ ಮಣ್ಣಲ್ಲೂ ಅವಿತಿದೆ ಯಾರೋ ಸವೆದ ಹಾದಿಯ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು ನಷ್ಟಗಳ ಲೆಕ್ಕ ಭರಿಸಲಾಗದೆ ದುರಂತಗಳ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕ ಮಧ್ಯಂತರ ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಆರಂಭವಾಗುವುದು ಇನ್ನೇನೋ ನಡೆಯಲಿದೆ ಎಂದರಿಯುವ ಹಪಾಹಪಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಯ ದಾಟಿದೆ ಈ ಜಂಜಾಟದ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕ ಒಂದಷ್ಟು ನಿಮಿಷ ಮತ್ತೆ ಬದುಕು ಹಳಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿ ಇನ್ನೊಂದು ಮಧ್ಯಂತರಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುವಾಗ ಕಾಡುವುದು ಅನಿಶ್ಚಿತತೆ! ಬೀದಿ ನಾಯಿಗಳ ಓಡಾಟದ ನಡುವೆ ಹರೆಯದ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಹೂ ಮಾರುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಅವಳ ಜೀವನ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ಹೆಣೆಯುವ ಆ ಮೊಗ್ಗು ನಲುಗಿ ಹೋಗಿದೆಯೆ? ನಾನು ಬಯಸಿದ ಹೂವು ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಂಪು ಬಿಸಿಯೇರಿದೆ ಮೈ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಿದೆ ಆ ತಂಪು ನನ್ನನ್ನು ಬಿಸಿಯಾಗಿರಿಸಿತೆ?

ಸ್ವಪ್ನ ಶಿಲ್ಪಿ ನಾನು ಸುಂದರ ಶಿಲ್ಪಗಳನ್ನು ಕೆತ್ತುವುದೇ ನನ್ನ ಕಸುಬು ಕೈ ತುಂಬಾ ಕೆಲಸಗಳಿವೆ ಸಂತೃಪ್ತಿಯೇ ನನ್ನ ಆದಾಯ ನನ್ನ ಶಿಲ್ಪ ಶಾಲೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು ಹಲವು ಜನ ನನ್ನ ಕೆಲಸದ ಹರುಕು ಗುಡಿಸಲಿಗೂ ನಾನೆಲ್ಲಿದ್ದೇನೋ ಅಲ್ಲಿಗೆಲ್ಲಾ ಬಂದಿದ್ದರು ಎಲ್ಲರೂ ನನ್ನನ್ನು ಬಯಸಿದರು ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದರು ಅವರವರಿಗೆ ಒಪ್ಪುವಂತೆ ಸ್ವೇಚ್ಛೆಯಿಂದ ನಾನು ಸಾಕಷ್ಟು ಕನಸುಗಳನು ಮೊಗೆ ಮೊಗೆದು ಕೊಟ್ಟೆ ಕೊನೆಗೆ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು... ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಬರೀ ಕಲ್ಲು! ಅದು ನಿಜ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಕಲ್ಲೇ ಬಯಸದೇ ಬಂದ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅದು ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು ಆ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲಿರುವ ಗುಳಿಗಳೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ತುಂಬಿದ್ದವು ಪ್ರೀತಿಯ 'ಉಳಿ'ಯಲ್ಲಿ ಕೆತ್ತುವ ಕೆಲಸ ಬಿರುಸಾಗಿ ನಡೆದಾಗ ಕಲ್ಲು ರೂಪಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು ಇನ್ನೂ ಕೆತ್ತಿದರೆ ಅದು ಒಡೆದು ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತೇನೋ! ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದೇ ನಿಜ ನನ್ನ ಹೃದಯ ಕಲ್ಲಾಗಿತ್ತು ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಪೆಟ್ಟು ಸಾಕು ಅದಿನ್ನು ಒಡೆದು ಹೋಗಲು ಆದರೆ ಅವರಿಗೇನು ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಕಲ್ಲಿನ ಸ್ಥಿತಿ? ಸುಂದರ ಶಿಲ್ಪಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಬಯಸಿದ್ದರಲ್ಲವೇ? ಸಾಕು ನಿಲ್ಲಿಸಿ.... ಹೇಳಬೇಡಿ ಇನ್ನೊಂದು ಶಿಲ್ಪದ ರಚನೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಪ್ನಗಳನ್ನು ಕೆತ್ತಿ ಬೊಬ್ಬೆ ಎದ್ದಿರುವುದು ನನ್ನ ಕೈಗಳಲ್ಲ...ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ...

ಪಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆ ಏನು ಹೇಳುವಾಗಲೂ ನಾನು ಹಾಗೇನೇ...ನಾನ್ಸ್ಟಾಪ್...ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದಷ್ಟು ಮುಗಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅಫ್ಕೋರ್ಸ್, ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವಾಗಲೂ ಅಷ್ಟೇ... ಕೀಲಿಮಣೆಯಲ್ಲಿ ಬೆರಳುಗಳು ಸರಾಗವಾಗಿ ಓಡುತ್ತವೆ. ಮೊನ್ನೆ ಗೆಳೆಯರೊಬ್ಬರು ಅವರ ಅಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದ ಲೇಖನದ ಲಿಂಕ್ ಕಳುಹಿಸಿ ಆ ಲೇಖನವನ್ನು ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಓದೋಕೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ. ಆ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಹದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುವಾಗ ನಿನ್ನ ಅಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆನೂ ಬರೀ ಅಂದಿದ್ರು ಅಮ್ಮ. ಈಗಾಗಲೇ ಅಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆ ಎರಡ್ಮೂರು ಬ್ಲಾಗ್ ಬರಹ ಬರೆದಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೆಂಥದ್ದು ಬರೆಯುವುದು? ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದ್ದು..ಅಪ್ಪನ ನಿದ್ದೆ ! ಹೂಂ...ಅಪ್ಪನ ನಿದ್ದೆ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯೋದೆ ತುಂಬಾ ಇಂಟರೆಸ್ಟಿಂಗ್. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಅಂದ್ರೆ ನಿವೃತ್ತಿಯಾದ ನಂತರ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕೂರುವ ಕಾರಣ ಅಪ್ಪ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಯಾವತ್ತು ನೋಡಿದರೂ ಅದೇ ಕೈರಳಿ, ಮನೋರಮ, ಏಷ್ಯಾನೆಟ್ ನ್ಯೂಸ್ ನೋಡ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಗೊಣಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ನ್ಯೂಸ್ ನೋಡ್ತಾ ನೋಡ್ತಾ ಅಪ್ಪ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ವೇಳೆ ಸುದ್ದಿ ವಾಹಿನಿಗಳಲ್ಲಿ ಬ್ರೇಕಿಂಗ್ ನ್ಯೂಸ್ನ ಸೌಂಡ್ ಕೇಳಿದ್ರೆ, ಥಟ್ಟನೆ ಎಚ್ಚರ ಆಗುತ್ತೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಹಿತ್ತಲಿನ ಯಾವ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ ಬಿದ್ರೂನೂ ಅಪ್ಪನಿಗೇ ಮೊದಲು ಗೊತ್ತಾಗೋದು. ಹೀಗೆ ವಾಹಿನಿಗಳು 5 ನಿಮಿಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬ್ರೇಕಿಂಗ್ ನ್ಯೂಸ್ ಸದ್ದು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅಪ್ಪ ಅರೆ ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೇ ಸುದ...

ಕೈ ಗಳಿಗೆ ಮದರಂಗಿ ಹಚ್ಚಿ ಸಿಂಗರಿಸುವುದು ಯಾರಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ ಹೇಳಿ? ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ನನಗೆ ಕೈ ಕಾಲಲ್ಲಿ ಮದರಂಗಿ ಚಿತ್ತಾರ ಬಿಡಿಸುವುದೆಂದರೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ. ಕೃಷ್ಣವರ್ಣವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ನನ್ನ ಕಾಲಲ್ಲ ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...ಆದ್ರೆ ಅಂಗೈ ತುಂಬಾ ಕೆಂಪು ಕೆಂಪು ಚಿತ್ತಾರ. ಅದೂ ಎರಡೂ ಕೈಗೆ. ಎರಡೂ ಕೈಗಳಿಗೆ ಮದರಂಗಿ ಹಚ್ಚಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ಗೆಳತಿಯರು ನೀನೇನು ಮದುಮಗಳಾ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಐ ಡೋಂಟ್ ಕೇರ್. ಮದರಂಗಿಯ ಕೆಂಪು, ಕಂಪು ನನಗೆ ಖುಷಿ ಕೊಡುತ್ತದೆ ಎಂದಾದರೆ ನಾನ್ಯಾಕೆ ಇಂಥಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿ? ಜನ್ಮಾಷ್ಟಮಿ ಬಂದರಂತೂ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮೆಹಂದಿ ಇರಲೇ ಬೇಕು. ಇನ್ನು ಸಂಬಂಧಿಕರ ಮದುವೆ ಹೋಗುವಾಗ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮದರಂಗಿ ಇಲ್ಲದೇ ಇದ್ದರೆ ಹೇಗೆ? ಏನಿದ್ದರೂ ಮೆಹಂದಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಂಭ್ರಮ, ಆ ಚಿತ್ತಾರದ ಸೊಬಗನ್ನು ನೋಡಿ ಆಸ್ವಾದಿಸುವ ಪರಿ ಇದೆಲ್ಲವೂ ಪದಗಳಿಗೆ ನಿಲುಕದ್ದು.. ಈಗಿನ ಜಮಾನದ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿರುವಾಗ ಮೆಹಂದಿ cone ಬಳಸುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಮದರಂಗಿ ಗಿಡ ಇತ್ತು. ಅದರ ಎಲೆ ಕೊಯ್ದು...ನುಣ್ಣನೆ ಅರೆದು ಅದಕ್ಕೆ ಅಳೆದು ತೂಗಿ ನೀರು ಹಾಕಿ ಕೈಗೆ ಮೆತ್ತುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಮದರಂಗಿ ಕೆಂಪಾಗಲಿ ಎಂದು ಅದಕ್ಕೆ ಚಹಾ Decoction ಹಾಕ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಲ್ಲದೇ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಮೆಹಂದಿ ಒಣಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಸಕ್ಕರೆ ನೀರು ಇಲ್ಲವೇ ಲಿಂಬೆ ಹುಳಿ ಹಿಂಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಅಕ್ಕ ಹಾಸ್ಟೆಲ್್ನಲ್ಲ...