ನಿವೇದನೆ
ಅ ಡುಗೆ ಮನೆಯತ್ತ ಮುಖ ಮಾಡಿದಾಗ ಸಾಲಲ್ಲಿರಿಸಿದ ಡಬ್ಬಗಳ ಕುಹಕ ನಗೆ ಕಾದ ಬಾಣಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಸಿವೆಯ ಅಟ್ಟಹಾಸ ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳ ಕೆಣಕಿದಂತೆ ಇನ್ನೂ ಓದಿ ಮುಗಿದಿರದ ಪುಸ್ತಕದ ಪುಟವ ವೇಗದಿ ತಿರುವಿದಾಗ ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗಿತ್ತು ನನ್ನ ಸ್ವಪ್ನ ಸುಂದರ ನೌಕೆ ಈ ನನ್ನ ಪ್ರಸವಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಾಕುಲತೆಯಿಲ್ಲ ಪತಿಯ ಸಾಂತ್ವನವಿಲ್ಲ ಬಂಧುಗಳ ಮುಂಗಡ ಶುಭಾಶಯದ ಕರೆಗಳೂ ಬಂದಿಲ್ಲ ಅನೈತಿಕ ಗರ್ಭದಂತೆ... ಒಂದಷ್ಟು ಭಯ...ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ನಡುಕ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದಂತೆ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕೋಣೆಯ ತೂಗು ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಗಳ ನಡುವೆ... ನಾನೆಷ್ಟು ಕಾಯಲಿ? ಉಪ್ಪಿಟ್ಟಿಗೆ ಒಗ್ಗರಣೆ ಹಾಕಿ ಒಂದಿಷ್ಟು ತಿಂದು, ಡಬ್ಬಕ್ಕೆ ತುಂಬಿಸಿ ಗುಡಿಸಿ, ಸಾರಿಸಿ, ಪಾತ್ರೆ ತಿಕ್ಕಿ... ಮಿಂದು.....ಬಿಸಿ ನೀರು ಕಾಯಿಸಿ ಸಾಕಪ್ಪಾ....ಸಾಕು! ಎಲ್ಲೋ ಕೇಳಿದೆ ಯಾರೋ ನನ್ನ ಮಗುವನ್ನು ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರಂತ ಅವರು ಮುದ್ದು ಮಾಡಿರಬಹುದೇ? ನನ್ನ ಮಗು....ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳ ಚಿಗುರು ತುಂಟಾಟಿಕೆ- ಕಣ್ಣೀರಿಡುವ ಒಮ್ಮೆ ನಗುವ-ತೂಕಡಿಸುವ ಕೋಪದಿಂದ ಬಿಕ್ಕಳಿಸುವ...ಕೂಸು ಇಲ್ಲೆ ಎಲ್ಲೋ ಕೇಳಿಸಿದಂತಿದೆ ಯಾರದ್ದೋ ದನಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮಗುವಿನ ತೊದಲು ನುಡಿ ಅಷ್ಟು ಸಾಕು...ನನಗೆ ಬೇಡ... ನನ್ನ ಹಳಿಯಬೇಡಿ ನನ್ನ ಹಂಗಿಸಬೇಡಿ... ಕೋರಿಕೆ...ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ನನಗೊಂದಷ್ಟು ಸಮಯ ಕೊಡಿ ನನ್ನ ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಹಡೆದು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡಲೇ?
